Włodzimierz Gromiec - filozof

---

6 VII 1937 - 6 VII 2007

Historyk filozofii, nauczyciel akademicki. Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego, uczeń Bronisława Baczki i Leszka Kołakowskiego. Od 1961 r. związany z Łodzią - na Wydziale Historyczno-Filozoficznym Uniwersytetu Łódzkiego pracował przez 41 lat, nie tylko ucząc studentów historii filozofii, ale także kształtując ich niezależność intelektualną, krytycyzm, samodzielność myślenia.

Od połowy lat 70. czynnie związany z opozycją demokratyczną, z kręgu Komitetu Obrony Robotników. Towarzyszył represjonowanym przed sądami, kolegiami, był łącznikiem między Łodzią a Warszawą.

W latach 70. systematycznie szykanowany przez UB, stale inwigilowany, nękany pogróżkami. To wszystko, a także kontakty z warszawskim środowiskiem dysydenckim, stało się pretekstem oskarżenia o "szkodliwy wpływ na młodzież" i prowadzenie "nielegalnej działalności politycznej". Z tego powodu, pod naciskiem UB, próbowano go zwolnić z pracy już w 1976 r., a gdy ze względów formalnych było to niemożliwe, odsunięty został od zajęć ze studentami. Ostatecznie relegowany z uczelni z dniem 1 X 1977 r., po podpisaniu listu do Sejmu w obronie robotników z Radomia i Ursusa. Przywrócony do pracy dydaktycznej na Uniwersytecie Łódzkim od 1 III 1981 r., na mocy Porozumień sierpniowych, w wyniku interwencji MKZ Solidarność w Gdańsku, MKZ Solidarność Ziemi Łódzkiej, KZ Solidarność Uniwersytetu Łódzkiego i studentów łódzkich, reprezentowanych przez KU NZS Uniwersytetu. Internowany w stanie wojennym od 13 XII 1981 do 4 X 1982. 2 II 1983 r., po leczeniu szpitalnym i urlopie, zgłosił się do pracy w Instytucie Filozofii. Do zajęć ze studentami powrócił dopiero w nastęnym semestrze, tzn. od 1 X 1983. W latach 80. współpracował z Ojcem Stefanem Miecznikowskim w ośrodku duszpasterskim O.O. Jezuitów, współorganizując i często prowadząc środowe spotkania z wybitnymi postaciami nauki czy polityki. Do wygłaszania prelekcji na podobnych spotkaniach bywał sam zapraszany poza Łódź (np. do Piotrkowa Trybunalskiego czy Bełchatowa). Prowadził także wykłady dla młodzieży, m.in. na letnich obozach organizowanych przez jezuitów. Od jesieni 2002 r. na emeryturze.

Zmarł 6 lipca 2007 r., po ciężkiej operacji serca.

3 maja 2009 pośmiertnie odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski